Skip to content

Month: March 2012

Theodor Holman de darwinist

Theodor Holman vertelt in het tweede stuk van zijn interview: “Ik ben echt een darwinist. Laat de sterkste maar winnen. Wat overtuigt, moet winnen.”

Ook andere mensen beweren dat het in argumentatie gaat om overtuigen. Bijvoorbeeld Afshin Ellian:

“Overtuigen
Een politieke leider die met zijn opvattingen en kwaliteit een machtscentrum met anderen kan creëren, is in waarheid een grote denker. Want om zo’n machtscentrum in een democratisch systeem te kunnen scheppen, dient men over de kwaliteiten te beschikken om anderen van zijn of haar gedachten te overtuigen.”

Ik wil hieronder aantonen dat ‘waarheidsvinding’ het doel is van argumentatie; en ‘het overtuigen’ is slechts secundair.

Politiek gaat niet om de macht

Iemand vertelde net dat binnen de politiek om macht draait. Onjuist. Toen ze Richard Nixon op een inbraak hebben betrapt, wat heeft hij gezegd? “Tja, jongens, politiek draait om de macht.” Nee, dat heeft hij niet gezegd. En toen ze hem op leugens hebben betrapt? “Wat is het probleem jongens? Politiek draait toch om de macht?” Dat heeft hij ook niet gezegd. Zelfs na zijn ontslag, heeft hij geen macht benoemd als smoes voor zijn daden.

Drogredenaar Ronald Meester (006)

Ronald Meester schrijft over Max Tegmark het volgende:

“Er is geen enkele reden om te denken dat alleen strikte logica tot waarheid kan leiden. Zelfs in de wiskunde is ‘waar’ niet hetzelfde als ‘in principe bereikbaar door logische stappen’. Er zijn ware wiskundige uitspraken die principieel nooit bewezen kunnen worden.

In plaats van de naïeve gedachte dat alleen wetenschap tot waarheid en succes kan leiden, pleit ik voor een completer wereld- en mensbeeld, waarin het bedrijven van wetenschap een voornaam element is, maar waarin ruimte is voor kennis die op andere manieren te verkrijgen is. We leven niet in een wetenschappelijke wereld, en het is niet altijd mogelijk om beslissingen langs wetenschappelijke weg te nemen.”

Drogredenaar Ronald Meester (004)

Ronald Meester schrijft over Max Tegmark het volgende:

“Je zou kunnen stellen dat wetenschap zich moet beperken tot die verschijnselen waarvoor de wetenschappelijke methode ook echt werkt. Dit klinkt als een tautologie, maar is dicht bij de waarheid.

Wetenschappers bestuderen de werkelijkheid zoals deze zich aan ons openbaart met een ‘woordenboek’ in de hand. Daarin staat alles wat in een beschrijving toegestaan is om voor wetenschappelijk door te mogen gaan. Maar dat bevat geen woorden als ‘plan’, ‘zin’, ‘ethiek’, ‘moraal’ of ’emotie’, en de reikwijdte van deze benadering is beperkt.”

Deze drogreden is een ad ignorantiam. Ronald Meester zegt hiermee dat wetenschap geen goede kennis heeft over bepaalde dingen en daardoor zal wetenschap dat ook nooit hebben.

Waarom je gevangenen niet van kiesrecht kan uitsluiten

In sommige landen verlies je je kiesrecht als je bepaalde misdaden pleegt. Mijn stelling is dat de maatschappij dat recht niet heeft om je het kiesrecht te ontnemen.

Denk aan de 289 Amerikanen die jaren later na hun veroordeling onschuldig zijn bewezen door DNA-materiaal. Ze hebben gemiddeld 13,5 jaar in de gevangenis gezeten en sommigen waren bij de ontdekking van hun onschuld al geëxecuteerd.

ethische code voor columns

Kranten moeten een ethische code voor columns ontwikkelen. Waarom? Omdat de columns nu teveel onjuiste ‘feiten’ bevatten. Kijk bijvoorbeeld naar de nieuwe column van Afshin Ellian: “De waarheid over Syrië die we nergens horen”. Daar schrijft hij:

“Toen de media het nog niet echt over Syrië hadden, heb ik getracht aandacht te vestigen op de inhumane toestand in het land. Ook heb ik geprobeerd de dubbele moraal bij de westerse media en de neomarxisten zoals de SP aan de kaak te stellen: wel hevig geëmotioneerd voor Gazastrook maar niet voor Homs.”

Judge Cançado Trindade smuggles individuals into the Peace Palace

Inside the International Court of Justice, judges hush. Outside, when they don’t fear for their reputation or re-election, they speak about the elephant in the courtroom. This elephant is the lack of means for individuals to sue states in the courts of other states and in international courts. Two examples of such judges: Hersch Lauterpacht and Dame Rosalyn Higgins.

Hersch Lauterpacht pleaded for an International Court of Human Rights, criticizing the positivistic statist view of International Law (IL): “Once the cobwebs of that antiquated theory have been swept aside, the procedural incapacity of individuals is deprived of its logical foundation.”1 Dame Rosalyn Higgins argues that “there is nothing in the nature of international law which”2 dictates that individuals should not be parties to the ICJ and continues:

“Power, to be sure, rests still to a substantial degree with sovereign states: it is within their power, for the moment, to block the access of the individual to certain international tribunals and to continue to assert the old rule of nationality of claims. But the very notion of international law is not predicated upon this assumption, and the international legal system survives conceptually even were this to change. Additionally, these assumptions about access to international tribunals and force are in fact changing rapidly, with significant consequences in the delicate balance between the state and the individual.”3

De vorm van de politicus is irrelevant

Neem precies dezelfde politicus en verander iets aan de vorm, bijvoorbeeld de naam. Verder is het dezelfde politicus, met dezelfde inhoud, met dezelfde uiterlijk. Vertel eerst aan het publiek dat de politicus Femke Halsema heet en is made in Haarlem. Je zult een heel ander resultaat bereiken als je iets aan de vorm sleutelt en je het publiek vertelt dat de politicus Nebahat Albayrak heet en op het etiket staat: made in Turkey. Een heel kleine verandering aan de vorm, met grote gevolgen. Oh nee?

Je leeft niet voor de vorm

Andreas Kinneging beweerde in Pauw & Witteman dat in de politiek inhoud vitaal moet zijn en vorm secundair. Zijn stelling geldt voor meer situaties, maar we verliezen dat uit het oog terwijl we steeds meer belang aan uiterlijk hechten.

Laat ik het argument illustreren met de werking van de rechtspraak. Stel je voor dat jij door het OM van een moord wordt beschuldigd. Je bent onschuldig. En je wilt zeker niet dat de rechter je achter de tralies zet, slechts omdat de aanklager een geniaal PowerPointje presenteert. Is dat denkbaar? Ja.